Pojęcie termomodernizacji budynku jest zwykle mocno uogólniane i nie zawsze oddaje charakter realizowanych w jego ramach inwestycji. Przypatrzmy się mu w świetle obowiązujących przepisów, a także definicji przyjętych przez osoby i podmioty specjalizujące się w tej dziedzinie.
Termomodernizacja – założenia ogólne
Aktualna definicja zabiegów termomodernizacyjnych wynika pośrednio z założeń, jakie przyjęła Unia Europejska w zakresie neutralności klimatycznej. Jej integralnym elementem jest podjęcie wysiłków na rzecz renowacji istniejących zasobów budowlanych. Z racji tego, że mowa tu o budynkach, których wiek waha się w granicach od kilkunastu, do nawet 150 (i więcej) lat, zakres podejmowanych działań termomodernizacyjnych będzie bardzo zróżnicowany. Przypomnijmy, że celem „neutralności klimatycznej”, jest osiągnięcie do 2050 roku równowagi pomiędzy ilością emitowanych i pochłanianych gazów cieplarnianych. Komisja Europejska szacuje, że każdego roku na terenie UE renowacji podlega około 11 procent budynków. Z kolei tylko 1% z nich jest ukierunkowany na wzrost efektywności energetycznej. Dlatego – zgodnie z ideą neutralności – najważniejszymi celami termomodernizacji powinny być:
- wzrost efektywności energetycznej budynku,
- stworzenie rozwiązań umożliwiających rezygnację z zewnętrznych nośników energii,
- przejście na energię opartą na OZE (odnawialne źródła energii).
Termomodernizacja – definicja i rodzaje
Tym samym, przebieg procesu termomodernizacji uzależniony będzie od rodzaju i konstrukcji budynku. Zgodnie z definicją przedstawioną przez Uniwersytet Krakowski i Dolnośląską Agencję Energii i Środowiska, należy go rozumieć następująco:
- Termomodernizacja – to inaczej modernizacja cieplna budynku. Polega ona w głównej mierze na wymianie stolarki okiennej, drzwiowej, unowocześnieniu systemu wentylacji, a także dociepleniu ścian nowoczesnymi metodami (tj, zastosowanie cienkich ciepłochronnych tynków na ściany zewnętrzne kamienic i innych obiektów zabytkowych, docieplenie ścian od wewnątrz pianką rezolową itp.) i modernizacji źródeł ciepła, w tym instalacji centralnego ogrzewania (wraz z c.w.u.).
- Głęboka termomodernizacja – to proces, który polega na uzyskaniu poziomu oszczędności i izolacyjności energetycznej zgodnie z założeniami aktualnych warunków technicznych budynku. Jeśli to możliwe, głęboka termomodrnizacja zabytków ma dążyć do jak najefektywniejszego zminimalizowania wskaźnika rocznego zapotrzebowania na odnawialną energię pierwotną.
Głęboka termomodernizacja – najważniejsze założenia
W praktyce wdrożenie rozwiązań technicznych i założeń GTB (głębokiej termomodernizacji) będzie wymagało wymiany stolarki drzwiowej i okiennej, modernizacji instalacji wentylacyjnej, docieplenia ścian, a także dachu i poddasza, oraz zmodernizowania źródeł ciepła, w tym instalacji c.o. i c.w.u. Oprócz tego GTB zakłada modyfikację oświetlenia na bardziej energooszczędne, a także wprowadzenie systemów zarządzania energią, które wykorzystują OZE i różne metody jej magazynowania.
W praktyce założenia te oznaczają, że głęboka termomodernizacja zabytków firma ma na celu stworzenie warunków ku temu, aby wybrany budynek był całkowicie niezależny od zewnętrznych dostaw energii i czerpał ją wyłącznie z odnawialnych źródeł z możliwością jej magazynowania (np. nocą, w porze bezwietrznej itd.).